چرا چای سبز ضد تومور است؟ زیرمجموعه طبیعت شواهد جدیدی پیدا می کند که چای سبز سرشار از ترکیباتی است که رشد تومور را کند می کند!

چای سبز یک نوشیدنی قدیمی است که مورد علاقه بسیاری است و فواید آن برای سلامتی توسط مطالعات متعدد تایید شده است. نشان داده شده است که چای سبز حاوی ترکیبات پلی فنلی، به ویژه ماده ای به نام اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) است که اثر مهاری خاصی بر بسیاری از انواع سرطان دارد. [2] در نتیجه، دانشمندان به تدریج تحقیقات خود را در مورد چنین موادی عمیق تر کردند.

اخیراً، نویسندگان دانشکده پزشکی جان هاپکینز شواهد جدیدی مبنی بر اینکه چای سبز پتانسیل مبارزه با تومورها را در مجله علمی «Nature» منتشر کرده‌اند، و یافته‌ها نشان می‌دهد که EGCG، ترکیبی در چای سبز، می‌تواند یک مولکول کاندید برای درمان و پیشگیری از فیبروم رحم، و اینکه این یک راه طبیعی و در دسترس برای کاهش سرعت رشد تومور است.

I. EGCG دارای اثرات ضد تکثیری در سلول های فیبروم رحمی است

نویسندگان از سه نوع سلول میومتر و فیبروم منطبق استفاده کردند، از جمله سلول‌ها و فیبروم‌های میومتر P51، سلول‌ها و فیبروم‌های میومتر P57، و کشت‌های اولیه سلول‌ها و فیبروم‌های میومتر. اثر EGCG بر زنده ماندن سلول های لیومیوم رحم و بیان پروتئین چرخه سلولی D1 (CCND1) مورد بررسی قرار گرفت، که نشان می دهد EGCG دارای اثر ضد تکثیر در سلول های لیومیوم رحم است.

درمان II.EGCG با مهار بیان ECM در سلول های فیبروم رحمی، اثرات ضد فیبروتیک دارد.

پروتئین‌های ماتریکس خارج سلولی (ECM) برای فیبروز ضروری هستند، و نویسندگان سطح mRNA و پروتئین فیبرونکتین (FN1) را که در لیومیوم‌های رحم بیش از حد بیان می‌شود، اندازه‌گیری کردند و دریافتند که بیان mRNA FN1 در سلول‌های لیومیوم رحم به طور قابل توجهی افزایش یافته است. به سلول های میومتر در حالی که پس از درمان EGCG، سلول‌های میومتر تغییرات قابل‌توجهی در سطح بیان FN1 نشان ندادند، بیان FN1 به طور قابل‌توجهی در سلول‌های فیبروم رحمی نویسنده‌ها سرکوب شد. علاوه بر این، نویسندگان همچنین تأثیر EGCG را بر بیان کلاژن، جزء اصلی ECM لیومیوم، بررسی کردند و دریافتند که سطح mRNA COL1A1 به طور قابل توجهی در سلول‌های میومتر افزایش یافته است، در حالی که پس از درمان EGCG، بیان mRNA ژن COL1A1 سرکوب شد. این نتایج نشان می دهد که EGCG اثرات متفاوتی بر سلول های میومتر و سلول های فیبروم دارد و EGCG اثرات ضد فیبروتیک خود را با مهار تولید فیبرونکتین و کلاژن در سلول های فیبروئید اعمال می کند.

درمان III.EGCG ترشح پروتئین مربوط به فیبروم رحم را کاهش می دهد

PAI-1 و CTGF در سلول های لیومیوم رحم بیش از حد بیان می شوند، و در این راستا، نویسندگان بر روی mRNA و سطوح پروتئین PAI-1 و CTGF پس از درمان EGCG تمرکز کردند و دریافتند که سطوح mRNA و پروتئین میزان PAI{2}} و CTGF در سه نوع سلول لیومیوم رحمی پس از درمان EGCG به طور قابل توجهی کاهش یافت. قابل ذکر است که اثر EGCG بر سطح پروتئین CTGF در سلول های کومولوس رحمی P51 و سلول های اولیه میومتر معنی دار نبود، اما در سلول های میومتر P57 از نظر آماری معنی دار بود. علاوه بر PAI-1 و CTGF، -SMA نیز به عنوان یک واسطه مهم فیبروز در نظر گرفته می شود. علاوه بر این، مطالعه نویسندگان همچنین شامل INHBA و TGF- به عنوان اهداف بالادستی CTGF، PAI-1 و -SMA بود. نتایج نشان داد که سلول‌های لیومیوم رحمی -SMA، INHBA و TGF- را به شدت بیان می‌کنند و درمان EGCG در کاهش ترشح این واسطه‌ها مؤثر است.

درمان IV.EGCG با سرکوب فعال شدن مسیرهای سیگنالینگ فیبروتیک، تکثیر فیبروم رحم را مهار می کند.

برای تعیین اهداف مستقیم EGCG در سلول های لیومیوم رحم، نویسندگان اثرات EGCG را بر روی مسیرهای سیگنالینگ مختلف، از جمله مسیر سیگنالینگ Hippo/Y-AP، که در تولید پروتئین های ECM و پروفیبروز در لیومیوم رحم نقش دارد، آزمایش کردند. سلول‌ها، مسیر سیگنالینگ Smad، که در اثرات فیبروتیک سلول‌های لیومیوم رحم درگیر است، و -catenin، JNK، و AKT که هنوز نقش‌های مشخصی دارند. نویسندگان دریافتند که Y-AP، pSmad2، -catenin، JNK و AKT در سلول‌های لیومیوم رحم در مقایسه با سلول‌های میومتر به شدت بیان می‌شوند، در حالی که بیان مرتبط با Y-AP، -catenin، JNK و AKT در سلول‌های لیومیوم رحمی مهار می‌شود. پس از درمان EGCG، در حالی که بیان پروتئین در سلول های میومتر به سختی تحت تأثیر قرار گرفت یا کمتر تحت تأثیر قرار گرفت. علاوه بر این، نویسندگان دریافتند که درمان EGCG بیان ژن BIRC5 پاسخگو به Y-AP را در سلول های میومتر مهار می کند. در واقع، EGCG می تواند فیبروز فیبروم های رحمی را با سرکوب فعال شدن مسیرهای سیگنالینگ متعدد مهار کند.

با این حال، داروها همیشه محدودیت هایی خواهند داشت و نویسندگان دریافتند که اگرچه نقش سیگنال دهی Smad در فیبروز در سلول های فیبروئید به خوبی شناخته شده است، سطح بیان pSmad2 پس از درمان EGCG کاهش نمی یابد، بلکه در سلول های میومتر افزایش می یابد، که نشان می دهد EGCG نمی تواند فعال سازی این سیگنالینگ را تغییر دهد.

V. EGCG به طور کلی نسبت به مهار کننده های مصنوعی در برابر فیبروز در سلول های فیبروئید رحمی برتر بود.

سپس، نویسندگان با استفاده از EGCG، vitepofungin (مهارکننده Y-AP)، SB525334 (مهارکننده Smad)، ICG{2}} (مهارکننده -catenin)، SP60، اثرات بازدارنده EGCG و مهارکننده‌های مصنوعی را بر فیبروز در لیومیوم‌های رحم مقایسه کردند. مهارکننده JNK) و MK{5}} (مهارکننده AKT) درمان سلول‌های لیومیوم رحمی P57 به مدت 24 ساعت. بیان پروتئین فیبرونکتین، CTGF، PAI{8}} و -SMA شناسایی شد و مشخص شد که همه داروهای فوق باعث کاهش بیان پروتئین فیبرونکتین، CTGF، PAI و - می‌شوند. SMA در سلول‌های لیومیوم رحمی، اما EGCG در کاهش بیان میانجی‌های کلیدی فیبروتیک مشابه ویتکسوپورفین و SB525334 مؤثرتر از ICG-001، SP600125 و MK{14}} بود.

خلاصه

این مطالعه برای اولین بار گزارش داد که EGCG باعث ایجاد اثرات ضد فیبروتیک در سلول های فیبروم رحمی می شود، با اشاره به اینکه فیبروز توسط مسیرهای سیگنالینگ متعدد واسطه می شود و درمان EGCG می تواند به طور موثر این مسیرها را مسدود کند، که یک ایده تحقیقاتی برای کاوش بیشتر در درمان EGCG لیومیوسارکوم ارائه می دهد. رشد و علائم مرتبط با لیومیوسارکوما در تحقیقات بالینی - سایپرز، باشگاه دانش

فرهنگ چای سابقه طولانی دارد و انتقال آن باید مزایای خاص خود را داشته باشد تا مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات نشان داده‌اند که EGCG 50-80 درصد کاتچین‌های موجود در چای سبز را تشکیل می‌دهد. هر فنجان (240 میلی لیتر) چای سبز حاوی حدود 200-300 میلی گرم EGCG است.[2] تصور کنید، معمولا نوشیدن چای سبز بیشتر می تواند اثر ضد توموری خاصی داشته باشد، و رژیم درمانی، چرا که نه؟

منابع:

[1] اسلام ام اس، پریش ام، برنان جی تی، وینر BL، سگارز جی اچ. هدف قرار دادن مسیرهای سیگنالینگ فیبروتیک توسط EGCG به عنوان یک استراتژی درمانی برای فیبروم های رحمی Sci Rep. 2023؛ 13 (1): 8492. منتشر شده در 25 مه 2023. doi:10.1038/s41598-023-35212-6

[2] Zhao, J., Blayney, A., Liu, X. و همکاران. EGCG به دامنه N ترمینال نابسامان ذاتی p53 متصل می شود و تعامل p{3}}MDM2 را مختل می کند. Nat Commun 12, 986 (2021). https://doi.org/10.1038/s{10}}