پلاستیک ها در حال حاضر در طیف گسترده ای از محصولات در زندگی ما وجود دارند و بسیاری از آنها حتی با مواد غذایی مانند ظروف بیرونی، کیسه های بسته بندی مواد غذایی و بطری های نوشیدنی در تماس هستند. هنگامی که این محصولات پلاستیکی دور ریخته می شوند، با محیط زیست به ذرات میکرو پلاستیکی که با چشم غیرمسلح نامرئی هستند، تجزیه می شوند. همچنین مطالعاتی وجود دارد که نشان میدهد برخی از کیسههای چای پلاستیکی به اندازهای قوی هستند که در تماس با آب داغ، مقادیر زیادی میکروپلاستیک آزاد کنند. (بیشتر بخوانید: چای کیسه ای که می نوشید حاوی DNA صدها حشره و ده ها میلیارد میکروپلاستیک است)
سال گذشته، مقالهای در Environment International نشان داد که میکروپلاستیکهای قابل تشخیص در حال حاضر در گردش خون انسان وجود دارد، به طوری که یک چهارم نمونههای خون دارای سطوح میکروپلاستیک پلی استایرن از 1 تا 4 میکروگرم بر میلیلیتر هستند. این میکروپلاستیک های گردش خون می توانند در طول زمان در اندام های مختلف جمع شوند.
برخی از این مدلهای آزمایشگاهی نشان دادهاند که ذرات میکروپلاستیک قادر به تجمع و نفوذ در بافت مغز هستند، اما اینکه آیا این میکروپلاستیکها پس از وارد شدن به مغز توسط نورونها جذب میشوند و بر روی فرآیندهای فیزیولوژیکی تأثیر میگذارند، ناشناخته باقی مانده است.
در مطالعهای اخیر، تیمی از محققان دانشگاه دوک تأیید کردند که میکروپلاستیکها نه تنها وارد مغز میشوند، بلکه با -synuclein (-syn) در نورونها برای ترویج تشکیل و تکثیر الیاف اولیه -syn تعامل دارند. این تغییر فیزیولوژیکی ارتباط نزدیکی با ایجاد بیماری پارکینسون دارد که در آن چینخوردگی و تجمع غیرطبیعی -syn در مغز بسیاری از بیماران پارکینسونی رخ میدهد.
▲ مطالعه جدید در Science Advances منتشر شده است
در این آزمایش، نویسندگان ذرات میکروپلاستیک پلی استایرن را با انسان -syn در فرهنگ مخلوط کردند. در اصل، زمانی که به تنهایی کشت می شد، چنین -syn به مدت 4 روز به خودی خود جمع نمی شد. با این حال، در محیط کشت مخلوط با میکروپلاستیکها، برخی از الیاف اولیه-syn تجمعی پس از حدود 3 روز روی ذرات میکروپلاستیک منفرد ظاهر شدند.
در دمای اتاق، یک ذره میکروپلاستیک منفرد میتواند یک کمپلکس پایدار با بیش از 100 -مونومرهای syny تشکیل دهد. با این حال، تنها ذرات میکروپلاستیک با آنیون ها می توانند این توانایی اتصال را ایجاد کنند. میکروپلاستیک های خنثی یا کاتیونی این اثر را ندارند. این به این دلیل است که فرآیند اتصال میکروپلاستیک ها به -syn توسط برهمکنش آنیون ها با باقی مانده های غنی از لیزین با بار مثبت ارتقا می یابد.
علاوه بر این، نویسندگان گروهی از مدلهای موش بیماری پارکینسون را طراحی کردند که در آنها مقداری -syn به مغز موشها تزریق میکردند. با گذشت زمان، این -syn به تدریج در قشر مغز و تالاموس و همچنین در نورون های دوپامینرژیک در آمیگدال و ماده سیاه تجمع می یابد. اگر برخی از ذرات میکروپلاستیک آنیونی همراه با تزریق -syn اضافه شوند، حتی اگر این ذرات میکروپلاستیک به خودی خود منتشر نشوند، ناحیه توزیع نهایی -syn گستردهتر و حجم خوشههای پروتوفیبریلار -syn بزرگتر خواهد بود. .
در داخل نورونها، بیشتر اتصال ذرات میکروپلاستیک به -syn در لیزوزومها اتفاق میافتد، اندامکی که در اصل مسئول پردازش ضایعات سلولی است اما در نهایت جایی است که محصولاتی است که عملکرد نورونها را به خطر میاندازند.
نویسندگان خاطرنشان می کنند که این نتایج نشان می دهد که ذرات میکروپلاستیک می توانند بر پروتئین های بدن تأثیر بگذارند و با آنها تعامل داشته باشند. بسیاری از مطالعات بر روی رابطه بین ذرات میکروپلاستیک و سرطان و بیماریهای خودایمنی تمرکز خواهند کرد، اما ما تأیید میکنیم که ذرات میکروپلاستیک احتمالاً خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش میدهند.